Hi Manouk!
Ik heb je al een tijdje niet gesproken, maar nu 2018 bijna aanstaande is, vond ik het toch wel leuk
om even wat van mezelf te laten horen.
Ik voelde weer enige nood om even lekker te zeuren over een bepaald onderwerp en dat ga ik bij
deze dus ook doen. Ik wilde het fenomeen ‘goede voornemens’ eens even flink onderuit halen.
Nu het nieuwe jaar weer dichterbij komt, wordt je doodgegooid met de cliché regeltjes die
iedereen voor zichzelf opstelt en na een week of twee-drie weer net zo hard weer de figuurlijke
prullenbak in flikkert.
Het zijn ook nooit eens originele voornemens. Nooit heb ik gehoord: “dit jaar ga ik eens wat vaker
mijn teennagels knippen, zodat ik niet meer hoef te zeuren over mijn pijnlijke ingegroeide
teennagel” of “dit jaar ga ik gewoon wat vaker file parkeren, zodat ik niet voorschut sta als er
iemand meerijd en ik al vier keer bij een lege parkeerplek ben doorgereden, omdat ik gewoonweg
de rijkwaliteiten niet heb om daar te parkeren.”
En daarom zeg ik: GEEN GOEDE VOORNEMENS VOOR 2018!
Mensen moeten gewoon leren zichzelf wat sneller te accepteren zoals ze zijn. Als het al drie jaar
op rij niet gelukt is om 10 kilo af te vallen, accept it... Het maakt je geen minder goed persoon.
Als jij na 1367 pogingen om te stoppen met roken toch uiteindelijk weer een pakje per dag paft,
accept it... Het maakt je geen slechter persoon, echter, wel een ongezonder persoon...
Maar goed, je begrijpt m’n punt. Ik reken mensen met een lijst goede voornemens niet af, het is
goed dat je je positief instelt op het nieuwe jaar. Het valt me alleen op dat de voornemens (bijna)
nooit waargemaakt worden. Mensen voelen zich aan het eind van het jaar verplicht om goede
voornemens op te stellen, en verzinnen dan allerlei dingen waar ze zelf niet eens volledig
achterstaan.
Geloof me, als je écht wil stoppen met roken, dan stop je. Zo deed mijn vader dat in één keer
nadat hij van zijn vijftiende tot 60e levensjaar had gerookt. Daar heb je het nieuwe jaar niet voor
nodig...
Oké genoeg gezeurd, het lucht op! Ik ben natuurlijk ook benieuwd hoe jij tegen het nieuwe jaar
aankijkt. Heb jij nog goede voornemens? (zeg alsjeblieft van niet...) Je bent goed zoals je bent!
Ik kijk uit naar je antwoord ☺
Liefs,
Esmee
Hey Esmee,
Ja, gelukkig nieuwjaar gewenst! Ik kan het niet meer eens met je zijn dan dat ik ben, en néé, voor
mij geen goede voornemens - behalve een alcoholvrij jaar, dan (maar dat is geen goed
voornemen, toch?! Een saaie, dat wel).
Er is ook zo’n ding wat mij de laatste tijd nodeloos ergert: jonge ouders zonder een cent op zak. Ik
heb er zelf voor gekozen een studie te gaan doen aan de kunstacademie en ik weet dat door deze
keuze mij geen financiële zekerheid kan worden gegarandeerd, dat ik keihard zal moeten
knokken, mezelf zal moeten blijven bewijzen en alle creatieve vrijheid en onafhankelijkheid zal
innemen die mij toekomt. Hoe vaak heb ik niet op de set gestaan en staan er een stel
doodongelukkige mensen die geen zin hadden in de productie, maar moesten accepteren omdat
de kinders op voetbal wilden? En nu, terwijl ik me nog bedenk wat ik ga doen na mijn studie en
hoe ik de rekening van deze maand ga volbrengen, stroomt mijn social media-pagina vol met
mini-gebroed. Deze babymania doet mij bij velen vermoeden dat het niet ligt aan de financiële
zekerheid die zij wél voor elkaar hebben gebokst – eerder een gebrek aan geld voor condooms.
Toen ik 16 was, terwijl ik nog met felgekleurde kousen onder mijn skatebroeken liep en mij afvroeg
waar groene haarverf te koop was, was de eerste kleine hummel al geboren in mijn netwerk van
medepubers. Ik keek de foto’s met lede ogen aan, waarna ik terug ging naar een-of-ander
strandje met blikjes bier om met andere onverantwoordelijken het leven te vieren. Zo onderhand,
een goede 7 jaar later, is er een ware bollewangenhapsnoet-tsunami aan de gang. Mijn enige
vooruitgang is dat ik de blikjes bier dit jaar achterwege laat, haha.
Ik denk er serieus over na om nooit te beginnen aan mijn eigen kopieer-plak-resultaatjes om
mijzelf creatieve vrijheid en onafhankelijkheid te kunnen blijven verschaffen, dat is geheel aan mij
de keus. Maar deze kleine stumpers lijken vooral voort de komen uit de grootste stumpers. Het
gaat hier wel om kinderen, en kinderen gaan over veel geld - als je je bedenkt dat zo’n worm tien
luiers per dag vol kan jassen, weet je dan wel wat zo’n poepkanon kost? Om niet te spreken van
de oppassers als oma en opa niet beschikbaar zijn, de zwemlessen, muzieklessen, judoklassen,
hockeysticks en kadotjes op de feestdagen. Als ik hoor dat de mensen van mijn omgeving af en
toe naar hun ouders moeten voor boodschappengeld, dan heb je de bewuste keus om kinderen
te nemen toch niet helemaal doordacht? En ja, bij sommigen van hen wás het een bewuste keus -
ongewenste zwangerschappen daargelaten. Nu hadden zij vroeger ook nooit een cent te makken,
maar dan gun je zo’n nieuweling toch al helemaal een verbetering op jouw eigen leven als de
wereld met al zijn chaos al hard genoeg is?
Het gekke is dat mensen die hebben gestudeerd zich zorgen maken over kinderen nemen en
bijbehorende financiën, terwijl de mensen die vrolijk lopen te produceren er het grootste
vertrouwen in lijken te hebben dat het allemaal wel goed zal komen met het grut. Heb ik het nou,
of zorgt dit uiteindelijk voor een des te groter volk met des te minder hersencellen?
De mensen zouden met iedere jaarwisseling wat mij betreft wel even mogen nadenken met waar
ze mee bezig zijn, wat ze hebben en wat ze nodig hebben om hun toekomst naar gelieven in te
kunnen delen. Zou dat niet beter zijn dan al die losse, teleurstellende beloftes bij het aanslaan van
een nieuw jaar?
Ik zou nog eindeloos door kunnen gaan, maar ik geef je gelijk; genoeg gezeurd. Goh, dat klinkt
eigenlijk pas als een goed voornemen...
Alle goeds,
Manouk
