Door Tim Hanstede
Daar was wéér zo´n rel in 2017; met stijgende verbazing heb
ik zitten kijken en luisteren naar het gesprek op BNR Nieuwsradio tussen
Voetbal Inside-presentator Wilfred Genee en Farid Azarkan, politicus van DENK.
Het was een conversatie naar aanleiding van de vermeende homofobe uitspraken
van Rene van der Gijp tijdens een uitzending van Voetbal Inside. Hier zijn toen
veel mensen over gevallen, Sylvana Simons riep zelfs op tot een sponsorboycot
van het welbekende programma van Johan Derksen, René van der Gijp en Wilfred
Genee.
Ikzelf heb de bewuste uitzending waarin de uitspraak is
gedaan helemaal gezien. Het was een leuke uitzending en op gegeven moment werd
er op een lollige manier gesproken over darts, waar op dat moment een toernooi
van bezig was. Rene van der Gijp gaf aan dat hij liever keek naar darts, dan
naar een programma waar twee homo’s met elkaar zouden gaan trouwen. Dit heeft
hij gezegd, niets meer en niets minder; hij sprak zijn eigen televisievoorkeur
uit en gebruikte het geflopte programma van Gorden als metafoor.
Alle alarmbellen gingen natuurlijk weer rinkelen bij alle
mensen in het land die bij het woord ‘homo, Marokkaan of gehandicapten’ gelijk
al met hun telefoon in de aanslag staan om op Facebook te vertellen hoe
vreselijk het wel niet is wat er wordt gezegd, zonder ook maar een klein deel
van de context van de uitzending en de uitspraken te weten. Er wordt gelijk
geoordeeld. Dit werd gelijk weer opgepikt door activisten die opkomen voor de
minderheid; fantastisch, oprecht goed als je zo bent, maar sla er alsjeblieft
niet in door. Ik vind het geweldig dat er mensen zijn die zich geroepen voelen
om op te komen voor de ‘zwakkere of de minderheden’ in de samenleving. Ik zelf
maak gebruik van een rolstoel en in die hoedanigheid zie ik soms ook dat het
soms nodig is en steun dit soort initiatieven van harte.
Maar ik wil wel wat kwijt; laten we nou als goede voornemen
hebben om met elkaar wat minder snel geraakt te zijn. Als iemand op televisie
iets over een homo, een Marokkaan of een gehandicapte zegt, moeten we niet doen
alsof diegene de allerergste dingen verkondigt. Het lijkt er namelijk een
beetje op dat wanneer de bovengenoemde onderwerpen besproken worden in de
media, er spreekwoordelijk ‘in de kramp geschoten wordt geschoten’ en de
context en de manier waarop hierover wordt gesproken compleet uit het oog wordt
verloren. De politici die hier dan weer baat bij hebben grijpen dit soort
momenten weer aan om hun eigen boodschap weer zorgvuldig te verkondigen en zo
eindigt een onschuldige grap van een voetbalanalist als nationale discussie die
de verschillen alleen nog maar benadrukt. Hou in 2018 alsjeblieft op met deze
selectieve verontwaardiging en ga het met elkaar hebben over zaken die
momenteel in de maatschappij écht belangrijk zijn; kunnen ouderen al meer dan
drie keer per week worden gewassen en is defensie al helemaal voorzien van goed
materieel?? Inderdaad; ik dacht van niet.
Laten we met elkaar besluiten alles
niet zo enorm op te blazen, want voor je het weet mag je helemaal niets meer
zeggen. Op tv niet, maar het effect zal zijn dat je ook als je niet op tv bent,
als normale burger, ook niets meer durft te zeggen. En wat is er dan nog over
van vrijheid van meningsuiting, ons grootste goed? Helemaal niets!
